Paris – Roubaix: De Mollies op avontuur

Waarom eigenlijk, weet ik niet meer maar na het avontuur Milaan – San Remo in 2018 wilde ik graag weer een nieuwe uitdaging aangaan: Parijs – Roubaix werd het en wederom via De Wielerbus van Pim Goos: Wielerbus.nl die wederom een perfecte organisatie had opgezet.

In de aanloop naar deze challenge hebben we de winter doorgetraind zowel buiten als indoor, gezien de lengte van 173 kilometer inclusief 54 kilometer kasseistroken hebben we weinig MOL ritjes gereden en gekozen voor Gran Fondo Drenthe, Joop Zoetemelk Classic, Flandrien Breda, en Cyclon Ride Schaijk, er moesten nogal wat kilometers getraind worden. Dit zijn overigens echte aanraders om eens te rijden: wat is NL toch mooi.

Vrijdag 12 april, 13u00: Met twee bussen en 55 enthousiastelingen vertrokken we vanuit Utrecht, Oosterhout en Antwerpen naar Cambrai waar we over twee hotels werden verdeeld. Wel werd er gezamenlijk een diner genuttigd in Beatus Hotel en wat gedronken op de goede afloop.

Er waren diverse personen die de rit al meerdere keren gereden hadden, er was er zelfs 1 die voor de achtste keer opging!!! Natuurlijk ga je dan advies vragen hoe deze rit te doen….dat kun je dus beter niet doen want van de vele tips raak je volledig in paniek….Die zegt 5 bar, de ander zweert bij 6, grote mes erop en stoempen, kleine blad en druk op de ketting houden….het is allemaal goed maar je moet het echt zelf ondervinden kwamen we achter.

De Wielerbus had de Mollies op 1 kamer ingedeeld, dus lagen Jan Sterrenburg, Ruud Bode en ondergetekende gezellig bij elkaar. Drie bedjes en die waren eigenlijk net een tikkie te klein dus we hadden wat benen die uitstaken her en der…..Fransen zijn niet zo groot blijkbaar.

Omdat het ontbijt om 05h30 was besloot Jan zijn wekker op 04h00 te zetten……het was 1 deur door en twee trappen naar beneden lopen dus je kon maar beter op tijd op zijn….

Prima ontbijt, voor een perfecte bodem om de dag de beginnen.

06u15 vetrokken we met de bussen naar Bussigny voor het afhalen van de startspullen: stuurbordje, rugnummer opspelden en we konden vertrekken! Gevoelstemperatuur -4!! Afzien de eerste kilometers dus. De eerste strook die we moesten nemen: 29: Troisvilles to Inchy (0.9 km) ** was al een uitdaging, we waren niets gewend en hadden geen idee dat dit maar een twee sterrenstrook was. De strook lag al helemaal bezaaid met bidons en pompjes….

Nummer 27 en 26 waren drie en vier en dat was echt afzien, laten we zeggen: je leert al doende en snel. Middenop rijden en doortrappen is de beste manier, dit lukt niet altijd en soms is het opzoeken van de randen toch beter. Al moet je dan weer uitkijken voor kuilen. Kortom, behalve het gemiddelde tempo, het is geen ritje basis-peloton.

Er bestaat ook nog een 5 sterren passage: 19: Trouée d’Arenbergeen soort toegang tot de hel..toen we daar aankwamen stond er een ambulance met loeiende sirenes en zwaailichten…lekker uitnodigend. Deze strook is echt DE uitdaging, we kennen deze allemaal van de televisie maar de 2,3 kilometer hierover is een aanslag voor fiets en lichaam. Wel een geweldige foto gemaakt van Jan na zijn passage.

Verzorgingsposten op 40, 110 en 140 kilometer zijn perfect voorzien van allerhande voedsel en dranken, wat een goede organisatie.

We passeren nog meer kasseistroken, natuurlijk ook de Carrefour de l’Arbre en de vermoeidheid begint zijn tol te eisen, onderarmen doen pijn van het vele gestuiter, nek en schouders alles begint pijn te doen. Na de stroken is het een verademing om weer op asfalt te mogen rijden en kan er een kruissnelheid van zo’n 30 aangehouden worden. Op deze afstand is het niet zozeer vermoeidheid in de benen als wel de pijn en moeite met focussen.

De laatste drie kilometer roken we de stal, rijden de lange Avenue af en rechtsaf de beroemde bocht richting Vélodrome André-Pétrieux, wat een machtig kippenvel moment is dat! Medailles werden uitgereikt en foto’s gemaakt voor het nageslacht en collectief werd besloten: deze kan worden afgestreept en nooit meer! Wat was dit zwaar, gelukkig was het droog, wel koud door de noordoostenwind (dus heel de rit wind tegen).

Vanuit het Vélodrome reden we naar het verzamelpunt van de Wielerbus en werden ontvangen met kipspiesjes en lekker koud bier! Bedankt!

We bedanken iedereen die ons mentaal gesteund heeft door via social media ons aan te moedigen, dat was echt super!

Hans van de Pol

Tags : Parijs, Parijs-Roubaix, Roubaix