Reisverhaal, deelnemer Stelvio reis

Na in juli 2015 vanuit Bardonecchia naar Rijen te zijn gefietst, wilde ik in 2016 ook weer een berg beklimmen die een beetje zeer doet. Bij de rit vanuit Bardonecchia was het vervoer geregeld door Wielerbus.nl wat ik met de chauffeurs Pim en Gerrit als goed heb ervaren.

Na een blik op de site van Wielerbus was mijn besluit genomen. Ik ga de Stelvio beklimmen, veel over gehoord en nu moet het maar gebeuren. De foto op de site met een fragment van de 48 haarspeld bochten maakte mij duidelijk dat er wel wat getraind diende te worden. Ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Waar in Nederland kan je dan terecht en waar vind ik de tijd. Maar goed, een besluit is genomen en getraind moet er worden. Ieder weekend zit ik in Zeeland op een camping in Koudekerke. Vandaar uit iedere zaterdag en in de vakantie om de dag een rondje Zierikzee. Ongeveer 100km met als obstakels de Zeelandbrug en de Stormvloedkering. Inmiddels weet ik waar de slechte stukken zitten, en tegenwind heb je er ook altijd. Met deze ritten moet het lukken.

Langzaam aan komt de datum van vertrek steeds dichter bij. Ik kijk al wat meer naar de weersvooruitzichten, en hier is het goed weer en daar ook. Mooi, des te beter. Inmiddels heb ik van Wielerbus.nl een zeer mooi samengesteld programma en verdere info ontvangen, toppie. Toch 18 pagina’s dik, dus mooi leesvoer. Ook voor het thuisfront goede info over wat we gaan doen en kunnen verwachten. Er zijn voor de 2 dagen fietsen enkele routes voorbereid met daarbij het aantal kilometers. Ik maak voor mezelf een keuze. Op vrijdag Nauders – Serfaus – Nauders van 78km. Mooi om mezelf wat los te fietsen en om weer te wennen aan het klimmen. Op zaterdag gaan we de Stelvio beklimmen, en ik had de route van 118km gekozen. In de tussentijd is er een groeps WhatsApp aangemaakt. Zeer positief al die reactie en berichten. Enkele deelnemers weten niet welke fiets ze mee moeten nemen, een enkeling moet zijn fiets nog poetsen, een ander heeft het over welke tandwielen geschikt zouden zijn. Nu we toch echt dicht bij de datum komen, gaat het in eens over het weer op de Stelvio. Ja, hier mooi maar daar slechter en slechter. Tja, welke kleren nemen we mee, snowboots, winterhandschoenen, thermo-jack. Ik heb alles vast gehad en op de snowboots na alles maar in de koffer gedaan .

Eindelijk breekt de dag aan. Woensdag om 17.30 uur de fiets en de koffers afgegeven bij de stalling van de bus. Het voorwiel uit de fiets, de fiets in het rek en vastzetten, het voorwiel er naast, koffers onderin. Zo dat is gebeurt. Vroeg naar bed, want om 04.00 uur worden 5 mede-fietsers en ik opgehaald door een taxibusje welke ons in Eindhoven afzet, waar we in de bus stappen. Perfect geregeld door Pim. De opstappers in Utrecht hebben er al een uur opzitten. Nu gezamenlijk naar Maastricht om de laatste deelnemers op te halen. Het is nog donker en menigeen sluit de ogen. Na Maastricht wordt het langzaam licht en worden er de nodige gesprekken gevoerd. Iedereen heeft er veel zin in.  Het weer blijft een puntje van aandacht. Er zijn berichten dat het zaterdag kan sneeuwen op de Stelvio. Pim Goos, reisleider/chauffeur en eindverantwoordelijke van het geheel zal er tijdens het diner op terug komen. Na een tweetal stops en een quiz met allerlei wielervragen, met als hoofdprijs een poets set voor de fiets, komen we aan in Nauders. De fietsen uit de aanhanger en in een afsluitbare garage. Dan de koffers naar de kamers en om 20.00 uur diner. Ik lag op de kamer met Hans van Hooijdonk, lees ook zijn verhaal achter zijn inschrijving. Tijdens het diner vertelde Pim dat we op vrijdag de Stelvio gaan beklimmen. Het zou vrijdag het beste weer zijn. Bewolkt maar toch droog. Zaterdag zou het regenen. Na het diner, een 5-gangen menu, nog een biertje in de bar en dan maar het bed opzoeken. Morgenvroeg was het plan om rond 09.00 uur weg te fietsen. Een tip die ik nog hoorde bij het biertje in bar was, dat je altijd zelf je koffer moet inpakken om er zeker van te zijn dat je alles bij je hebt. Dit om te voorkomen dat je moet vragen of er mogelijk fietsbroeken in de bus aanwezig zijn. Gelukkig hebben de ski-winkels in de zomer een wieler-assortiment dus een broek was snel gekocht. Na het ontbijt de fiets pakken en richting Stelvio. Een ritje van ongeveer 30 kilometer. Lekker om te genieten van de natuur en om wat warm te worden en te wennen aan het hellend vlak. Tip twee van dit verslag, neem voldoende reserve binnenbanden mee. Zoals gebruikelijk fiets ik achteraan en krijgt deelnemer Wim een lekke band. Niets aan de hand zou je zeggen, samen bandje verwisselen onder het motto samen uit en thuis. De rest van de groep was doorgefietst. En dan komt de uitdaging, hoge velgen en een nieuwe binnenband met te kort ventiel. Amai, in de koffer op m’n kamer heb ik er 4 liggen. Ja, das fijn, maar je hebt ze hier nodig. Gelukkig heeft Hans een binnenband met ventiel van voldoende lengte en kan de rit naar de voet van de Stelvio verder. Na een kortere route met Pim op kop zijn we eerder bij de voet van de beklimming dan de rest van de groep. Ook is hier de bus aanwezig voor nog snel de laatste kleding wissel. In de personenauto bestuurd door Jeroen en Gerrit, kan men een rugzakje doen met spullen voor boven op de Stelvio, altijd handig en goed geregeld. Iedereen is er, de beklimming kan beginnen.

Een beklimming van 24 kilometer. De eerste 4km gaan goed, daarna komt het stijgingspercentage niet meer onder de 8%, met uitschieters van 13%. In het begin fiets ik gelijk op met Hans, vanaf haarspeld 24 trap ik in mijn eigen tempo alleen naar boven en probeer onderweg zoveel mogelijk te genieten van de mooie uitzichten en kijk af en toe omhoog waar ik heen moet. Potver, das nog best ver. De nummers van de haarspeld bochten volgen elkaar dan weer snel op en dan zit er weer een lang stuk met wat bochten in. Naar boven kijkend zie ik ook de wolken rond de top. Je voelt dat het wat kouder wordt maar van het fietsen blijf je het warm houden. Bij haarspeld bocht 2 staat Jeroen om van iedereen foto’s te maken, nog 1 haarspeld en dan ben ik op de top. Op het wegdek staat aan gegeven nog 500 meter. Tja hoelang kunnen die duren. Dan eindelijk de top. Vreugde, blijdschap, gehaald. Snel een foto van het bord “Passo dello Stelvio” als bewijs.  Vanwege de koude boven, onderin het dal was het 20 graden, hierboven maar 6 graden, de overschoenen en handschoenen met lange vingers en de windstopper aan, en dalen. Terug naar de bus aan de voet van de Stelvio. We dalen via de andere zijde van de Stelvio en komen via deze route ook weer bij de bus. Ik zelf had een schuddend voorwiel tijdens het dalen, niet echt prettig maar door rustig te dalen ging het goed. Het vermoeden is een lichte slag in het wiel. Tijdens het afdalen kreeg Hans nog 2 lekke banden welke we hebben opgelost met 1 nieuwe binnenband en bij de tweede een vervangend voorwiel uit de volgauto die achter ons aankwam. In de afdaling nog een verkeersopstopping door een betonmixer op de weg die de betonnen vangrail aan het vullen was. Aangekomen bij de bus, hebben we de fietsen in de aanhanger geplaatst en zijn we naar het hotel gereden. Er was ook een groep die ook deze laatste 30 kilometer naar het hotel zijn gefietst. In de avond weer een prima diner en een gezellig samenzijn in de bar.

De volgende dag, zaterdag, was het plan om om 10.00 uur te vertrekken richting Serfaus. Zaterdagmorgen begon met een lichte motregen, we volgde een mooie glooiende route naar de voet van de beklimming naar Serfaus. Deze beklimming was niets vergeleken met de beklimming van de Stelvio, werd door de kenners gezegd. Ja, inderdaad, voor de lengte was het niets, maar de stijging kwam niet onder de 7%. Ach, iedereen kan klimmen, maar in zijn eigen tempo, kwam ik boven in Fiss. Vandaar is het vlak tot zelfs dalend naar Serfaus. Hier heb ik de inwendige mens aangevuld met een bord spaghetti, waarna we zijn afgedaald richting bus. Dit alles in de regen, niet optimaal in een afdaling. Aangekomen bij de bus hebben Arnold en ik besloten om niet in de bus te stappen maar terug te fietsen naar het hotel. Inmiddels was het droog. Na wederom een mooie tocht kwamen we bij de laatste klim vanuit Zwitserland naar Nauders. Een pittige, maar mooie klim waarbij men bovenop Nauders ziet liggen. Nu alleen dalen tot het hotel. Terug bij het hotel was het een rit met totale afstand van 85 kilometer. Het was wederom een dag met voldoening. Tijdens het diner werd medegedeeld dat de volgende dag om 07.00 uur het ontbijt klaar zou staan en dat de bus om 7.30 uur gaat rijde. In de bar was het nog lang gezellig en na enkele Rammazotti’s was het goed slapen.

Zondagmorgen vroeg de koffers in de bus, ontbijten en vertrekken. Na 3 stops onderweg waren we omstreeks 19.30 uur in Maastricht waar de eerste deelnemers hun eigen weg konden vervolgen. Om 20.30 uur kwamen we aan in Eindhoven waar de fietsen van Hans, Charles en van mij in de aanhanger achter de auto van Jeroen en Robin werden geplaatst  zodat we rechtstreeks naar huis konden. Wederom prima geregeld. Thuis aangekomen komt het gevoel van een vermoeiende reis maar ook van triomf dat ik de Stelvio heb beklommen, de beklimming deed een beetje zeer. Ik kijk dan ook terug op een zeer geslaagde trip van 4 dagen naar de Stelvio, dit mede door toedoen van Pim en Gerrit als chauffeurs, Pim, Mark en Robin als fietsbegeleiders en Jeroen als fotograaf. Zonder jullie was dit niet mogelijk geweest.
Jammer dat ik niet heb gewonnen bij de quiz, maar mijn internet viel ook uit bij het opzoeken van de antwoorden. Ik moest het gewoon zelf doen, net als de beklimming van de Stelvio. Bas, ik hoor wel wanneer ik langs mag komen voor de poetsbeurt? Verder wil ik alle deelnemers bedanken voor de gezellige dagen en wie weet komen wel elkaar bij een volgende reis van de Wielerbus.nl weer tegen.